1. Ben de aynıyım. Kuzen abi gibi, kardeş gibi bir şey benim gözümde. Düşüncesi bile ensest gibi geliyor, kirli hissediyorum. Ne zaman utanacağım veya cinsel olarak sapkın gelen bir şey düşünsem refleks olarak yaptığım çiş tutma hareketi gibi bacakları sıkarak vajina kapatma, koruma hareketi var, ondan yaptım yine.
2. Ailede hiç yok, uzak akraba evliliği bile yok. Çevrede çok yaygın değil ama bir iki komşuda ve önceki nesillerde var. Üstelik bir tanesi çok iyi anlaşıyorlar. Bana uygun değil ama tamamen bulunulan ortama ve yetiştirmeye bağlı olarak normal algılanması garip gelmiyor. Yapmam imkansız ama yapanı da kınayacak bir argüman bulamıyorum. Yani, "Bu sapıklık" desem neye göre, kime göre; neden? Onu geçtim; daha yakın bir akraba ile evlenmek de neden normlara aykırı ve niye bunu kınıyoruz acaba? Avrupa derebeylerinin bir kısmı para ailede kaldın diye sadece akraba evliliği yapmış ve inbreeding sonucu yamuk ve hasta çocuklar olmuş hep. Bu aileler hayatta kalamamış. Acaba evrimsel nedenlerden mi norm yaptık bunu? Normalleştirmek istemekten çok merak ettim.
Eski bir arkadaşım vardı, kız havada uçan kuşla bile yiyilebilirdi. Benim bebekle otnadığum yaşta o bebek yapmaktan zevk alıyordu. Zaten hoşlandığımı çok iyi bildiği bir kişi ile çalıların arasında sevişirken yakaladığım için arkadaşıığımız bitti. Kuzeni hep " Keşke sevgilim senin kadar seksi olsa" derdi. Sonra kız bu kuzeni kafaya taktı ve bildiğin ayarttı. Evlendiler sonra. Ailesi hiç istemedi, babası "Sapık mısınız" diye kızdı ama annesi "Kızı evlendirmezsek dünyayı becerecek. Hem aşıklar" diye dil dökerek ikna etmiş. Babası utançtan düğün yapmamıştı.
Bu konuda 'Ben iğrenirim' veya 'Benim için uygun değil/imkansız' diye başkasına kısıtlayacağımı düşünmüyorum. Benim yapamayacağım şeyler başkası için normalse, sorumluluklarının farkındaysa ve karşılıklı rızaları varsa yaptığı şeylerden bana ne. Hatta, isterse kuzen kuzene, ister kardeş kardeşe, ister baba-oğul, ana-kız evlensinler; eğer gereken sorumluluğu almışlarsa ve böyle hissediyorlarsa. Bana ne. Yapmalarını kınamam beni zorlamadıktan sonra ama duyunca tüylerim diken diken oluyor, ürperiyorum. Belki de bu da üstesinden gelmem gereken bir duygu. Belki de günümüzdeki homofobik dediğimiz şey 50 yıl önce norm ise, ben de 50 yıl sonrasında rahatsız olduğum için amorafobik diye adlandırılacağım.
3. Cinsel açlık olabilir, çok fazla tabu ve kısıtlama nedeni ile sınırların değişmesi olabilir. Yani "Evlenene kadar sevişme asla ama kolaylığı kuzeninle evlenmekte sorun yok" gibi sınırların bu yöne kayması olabilir. Emin değilim.
Ek: Bir de örneğin Amerika'da da evlilikler değil de kuzenle yiyişme kavramı var. Tabii çok kişinin yaptığı bir şey değil ama atıyorum liseyi sevgilisiz bitirmemek için kuzeniyle yiyişenler ya da ilk sevişmesini kuzeniyle yapanlar falan var. Şu tarz şeyler olmayan şeyler değil.
answers.yahoo.com